De onzichtbare cultuurstrijd!

Sinds de verkiezingsuitslag is er veel te doen om Wilders. Of je nou voor, tegen of neutraal tegenover de PVV staat, je wordt er aan beide oren bijgetrokken. Dit begon met ongeloof en verbaasde mensen die even met beide benen in de realiteit werden gezet. Het sloeg al snel over naar demonstrerende mensen, tegen… ja…de verkiezingsuitslag. Het riedeltje, dat maar al te vaak tegen rechtste lieden en partijen is gebruikt, word weer herhaald. Zo is de PVV opeens een marionet van Rusland, Poetin en de hele mikmak. Extremistisch. Racistisch. Bang. Niet inclusief, etc. Na een tijdje bedaarde het wat, lazen sommigen het partijprogramma en kwamen ze met echte argumenten. Niet over waarom hun partijen, ideologie en politici totaal niet aanslaan bij zoveel Nederlanders en zelfs afkeer creëert. Nee, maar wel waarom het partijprogramma van de PVV staatsrechtelijk niet door de beugel kan. Ontkenning, één van de eerste fases van rouw!

Grondrechten

Iedereen die mij kent moet weten dat ik groot voorstander ben de grondrechten (onderdeel van staatsrechtelijk) serieus te nemen. Ik vind echter ook dat het van twee kanten moet komen. Tijdens de coronaperiode namen de meeste partijen het niet zo strikt met de grondrechten (uitzonderingen waarvan vele nu permanent in de wet zijn opgenomen). Denk aan de avondklok, openingstijden van winkels, kroegen en verenigingen, maar je kan ook denken aan het grondrecht op vrijheid van meningsuiting. Dit laatste stond al langere tijd onder druk en is tijdens deze periode in een stroomversnelling afgebroken. Tijdens de Tweede Kamer verkiezingen van 2023 zaten er ook punten in programma’s van andere partijen die tegen het zere been van onze grondrechten aanschoppen. D66 wil bijvoorbeeld onder bepaalde omstandigheden partijen kunnen verbieden, iets wat het kiesrecht inperkt. Dat Bij1 Zwarte Piet wil verbieden, moet geen verrassing zijn, maar hoe staat dit tegenover de grondrechten?

Het mag allemaal, maar ga je knabbelen aan vrijheid op geloof of de vrijheid op onderwijs dan staan enkele mensen op hun achterste poten. Het gaat hen dan ook niet om de grondwet, maar enkel om de grondrechten waar zij belang aan hechten. Selectief shoppen. Daar kan ik natuurlijk niet achter staan. Zoals ik al zei, het moet wel van twee kanten komen! Dat houdt ook in dat je rechten in stand houd die jij zelf niet zo belangrijk vindt.

Als de grondwet alleen gebruikt wordt om het gelijk te behalen, waar gaat het dan eigenlijk echt om? Mijn antwoord: cultuur! Cultuur is vloeibaar en staat niet in steen geschreven! Een vaak gebruikt argument om mensen tegen verandering te sussen. Sinterklaas zonder kruis, Piet zonder Zwart, feestdagen zonder christelijk, historie zonder helden, einde van het poldermodel, onteigening van boeren, verbod op vuurwerk en iedereen van het gas af. De ene maatregel meer verbonden met cultuur dan de ander, maar niemand zal ontkennen dat er de laatste tijd veel veranderingen plaatsvinden. Wat mij echter opvalt is dat het vaak om Nederlandse gewoontes gaat. Hoe zit het met andere culturen? Met name de extraverte culturen krijgen juist steeds meer ruimte, hoe komt dat?

De verlichting, geloof en cultuur

Tijdens de verlichting is er iets speciaals gebeurd, het geloof kreeg een minder permanente plek in de samenleving. Daar waar voorheen het geloof verweven was met cultuur, had je nu opeens geloof én cultuur, twee dingen volledig los van elkaar! Een cultuur die langzaam van het geloof losweek. Door historie (2e wereld oorlog) heeft geloof een speciaal plekje in onze harten gekregen, en terecht, echter deden wij dit voor geloven die met beide benen in die nieuwe cultuur stonden. Op andere plekken op de aarde heeft de verlichting nooit plaatsgevonden. Geloven die de verlichting niet hebben meegemaakt zijn andere geloven dan die dat wel hebben meegemaakt.

Daar waar cultuur voorheen het speeltje van de kerken was, is dat nu het speeltje geworden van politici, beleidsvoerders en belangenclubs. Tegenstanders van verandering worden zwart gemaakt, ik ga niet herhalen hoe! Dit werkt, maar niemand laat zich voor lange tijd de mond snoeren, op gegeven moment zijn deze mensen het zat om ongehoord te zijn, en dat is naar buiten gekomen tijdens afgelopen verkiezingen. De mensen die het altijd eens zijn geweest met de wijzigingen schrikken zich een hoedje, niet beseffend hoe erg de rest in een hoekje is gedreven. Wisten deze mensen veel, ze leefden het leven, alles ging precies zoals zij dat wilden. Hoe kan je daar nou boos over zijn?

Intolerantie

Hoe kunnen zoveel mensen intolerant zijn tegen mensen die toevallig een geloof aanhangen? Extremist! Terechte reactie, gezien de geschiedenis. De vraag blijft echter, hoe kan dit? Nu het antwoord op de vraag: het geloof waar deze mensen intolerant tegen zijn is niet zoals wij dat hier sinds de verlichting kennen. Het is een geloof dat verweven is met cultuur. Cultuur die enorm verschilt met de dominante cultuur in Nederland. Mensen zijn tegen de gewoontes van dit geloof, op dezelfde manier als zij hun Nederlandse cultuur niet gegund wordt. Het is het wegvagen van Nederlandse gewoontes en importeren van voor Nederlands onbekende gewoontes dat deze intolerantie aanwakkert. Dit onder mom van ’tolerantie’, ‘cultuur is vloeibaar’ en ‘sommige dingen veranderen nou eenmaal’ gaan deze mensen het nu ook toepassen op het met cultuur verweven geloof. Geen Zwarte Piet? Dan ook geen hoofddoek. Cultuur en gewoontes zijn immers vloeibaar. Toch? Die denkwijze is zo gek nog niet, gezien ze dit zelf dag in dag uit hebben moeten aanhoren. Dan kan je blijven schreeuwen dat het ongrondwettelijk is, mensen voelen zich oneerlijk behandeld en gaan dat nu gelijk trekken. De verborgen cultuurstrijd!

Beste burger, stikstof er maar in!

De aanwezige stikstof in de natuur moet naar beneden. De democratische meerderheid in de EU heeft gesproken. Er valt niks aan te doen! Dat is vaak wat wij van de regeringspartijen te horen krijgen, maar is dit wel een zuiver argument? Ik ga proberen er een speld tussen te krijgen.

Referenda

Tijdens elk referenda komt dezelfde vraag naar voren `is de uitkomst wel representatief?`. Nederland heeft de afgelopen twintig jaar drie raadgevende referenda gehad. Twee daarvan kende een opkomstdrempel van 30%. Het was van tevoren denkbaar dat dezelfde vraag ook hier weer gesteld zou worden, dus waarom koos de wetgever niet voor een opkomstdrempel van 50% of 60%?

Representativiteit

Opkomst per raadgevend referenda:

  • 32,2% Associatieovereenkomst tussen de Europese Unie en Oekraïne
  • 51,54% Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten (wiv) 2017
  • 63,3% Verdrag tot vaststelling van een Grondwet voor Europa

Bij een opkomst van 32 en 51 procent heeft de helft (of meer) zijn stem niet uitgebracht. Het is dan begrijpelijk om vraagtekens bij de uitkomst te zetten. Zoals ik hierboven al omschriff zijn de uitkomsten toch erkend, hoe komt dit? Om deze vraag te beantwoorden moeten we ons vergrootglas gaan leggen op een andere belangrijke verkiezing: de Europese verkiezing. Hoe zit het hier met de opkomst?

Opkomst Europese verkiezingen in Nederland

  • 30,02% (1999)
  • 39,26 % (2004)
  • 36,75% (2009)
  • 37,32% (2014)
  • 41,93% (2019)

Wacht eens eventjes, de opkomst in 1999 is 30%! Zou het hier misschien iets mee te maken kunnen hebben? Want wat zegt een opkomstdrempel hoger dan 30% over Europese wetten* tussen 1999 en 2004? Juist, principieel ongeldig. En een opkomstdrempel van 50% zou zelfs alles vanuit de Europese Unie vanaf 1999 principieel ongeldig maken. Zouden de wetgevers deze discussie misschien hebben willen voorkomen? Dat ze liever een minder representatief model implementeren dan de Europese Unie in twijfel te trekken? Het heeft ieder geval niet lang geduurd. Zo is het raadgevend referendum razend snel afgeschaft, hoogst waarschijnlijk na enkele uitkomsten die tegen de plannen van de regering ingingen.

Ondemocratische minderheid regeert

De opkomst bij de Europese verkiezingen is dus al jaren enorm laag. Dat terwijl in EU verband de meeste nieuwe wetten worden goedgekeurd. Dat is een enorm groot probleem. Het resultaat is dat we door een minderheid geregeerd worden.

Wat doet de EU echter als een meerderheid zich eens uitspreekt? Laten we hiervoor eens kijken naar de provinciale verkiezingen. De kiezer gaf een duidelijk signaal af: `We zijn het niet eens met hoe het gaat!`. In verhouding is er een enorme opkomst van 58,2%, dat is 16,27% hoger dan bij de laatste Europese verkiezingen. En, luistert de EU hier naar? Het kabinet krijgt een brief vanuit Brussel: niet treuzelen met stikstof. Europa verteld Nederland dus door te gaan op één van de belangrijkste verkiezingsthema’s uit de provinciale verkiezingen. Het antwoord op de vraag is hier dus een duidelijke nee!

Het zal ook niet de eerste keer zijn dat de Europese Unie democratische waarden aan zijn laars lapt. Zo kreeg de door Frankrijk en Nederland weggestemde `Europese grondwet` een nieuwe naam `Verdrag van Lissabon`. Zonder nieuwe stemming is deze vervolgens doorgevoerd. (Dit is ook de landelijke politiek aan te rekenen, omdat zij hier geen referendum over gehouden hebben.)

Zouden ze nu ook weer hun poot stijf houden? Zo ja, dan mogen ze wat mij betreft de Europese Unie opdoeken. Democratische waarden zijn nota bene het paradepaardje van de EU, het minste wat je kan doen is ze hier aan houden! Zo niet, dan ophoepelen. Het alternatief is namelijk een bureaucratische dictatuur. Daar moet je niet aan denken, toch?

*met Europese wetten bedoel ik alles dat voortkomt uit de wetgevende instrumenten die de Europese Unie tot zijn beschikking heeft. `Europese wetten` bestaan niet in letterlijke zin.

Aanval op het vrije woord

Nepnieuws bestrijding. Je hoort het vaak vandaag de dag. Het gevaar komt van alle kanten en zal onze maatschappij ontwrichten. Daarom zijn politici al enkele jaren bezig dit tegen te gaan. Al sinds 2018 heeft Brussel een praktijkcode met grote media bedrijven vastgesteld, waarmee nepnieuws tegengegaan moet worden. Want, zo hoor je vaak, vrije meningsuiting gaat ver, maar heeft zijn grenzen.

De vraag is, welke grenzen zijn dit? En wie bepalen die grenzen? Dat is de discussie die hier en daar gevoerd wordt. Ondertussen verlegt Brussel (en ook Den Haag) in een treinvaart alle ooit vastgestelde grenzen. Europese ambtenaren lijken tevreden te zijn als alle hoofden in Brussel dezelfde kant opstaan, wat het volk verder denkt laat ze koud. Duidelijke voorbeelden hiervan zijn te vinden in de tijd toen Nederland een raadgevend referendum had, en de politiek zich nooit iets van de uitkomst aantrok.

Goed, even terug naar het onderwerp, vrije meningsuiting en bestrijding van nepnieuws. Gaat dat wel samen? Wat is nepnieuws eigenlijk? Als je die definitie al kan vaststellen, wat is er dan nog wél toegestaan? Het tegenovergestelde van nepnieuws is een feit. Wat blijft dan dus over?? Juist, vrije feitenuiting. Zeg je dat een zaakje stinkt, zie je de fact checkers al zeggen dat de wetenschap nog helemaal niet zover is dat een geur vastgesteld kan worden en dat het dus fake-news is. Tja, een beetje extreem voorbeeld misschien, een beter voorbeeld is misschien dat je een vermoeden uitspreekt over iets. Bijvoorbeeld toen de theorie bedacht werd dat het coronavirus wel eens in een lab gemaakt kon zijn. Achteraf bleek dit een serieuze mogelijkheid te zijn, maar tot die tijd was dit verhaal uit den boze en zijn maanden lang dit soort berichten onderdrukt en gelabeld als fake-news. Welk doel diende dit?

Ook kan het aan het politieke klimaat liggen of iets nepnieuws is of niet. Een paar eeuwen terug waren degene die zeiden dat de aarde rond was een bedreiging voor de samenleving. Achteraf lachen we hierom, maar op hetzelfde moment zien velen flat-earthers als een gevaar voor de samenleving. We doen weer hetzelfde als vroeger, alles wat afwijkt van breed geaccepteerde ideeën is opeens een gevaar voor de samenleving. Met als enig verschil dat we nu wetenschappelijk bewijs hebben. Laten we daar dus eens op ingaan…

Wetenschappelijk bewijs! Vroeger had je de kerk die onze wereld verklaarde, nu is dit de wetenschap. Het verschil is natuurlijk dat de wetenschap zich keer op keer bewijst. Zo bracht het ons de magnetron, stuurde ons de ruimte in en heeft ons helaas een op winstgevend gerichte medicijnen sector gebracht. Als wetenschapper weet je waar je het over hebt, maar weet jij op elk vlak in de wetenschap waarom dingen zijn zoals ze zijn? Ik ieder geval niet! Dat baseren we dus op geloof. Dit geloof kan gebaseerd zijn op eigen experimenten, maar voor het overgrote deel komt onze kennis via de media en.. helaas politici. Hier spelen meerdere belangen dan alleen de wetenschap. Op dit punt hebben we het dus allang niet meer over objectieve wetenschap.

Als iemand zich verdedigt met “Ja, maar de wetenschap zegt…”, zonder daar expertise te hebben, zie ik niets anders dan een persoon die zegt, “ja maar de bijbel/koran zegt…”. De kans is groter dat deze persoon gelijk heeft, maar de vraag is of deze persoon (of wie deze napraat) wel het totaal plaatje heeft (gegeven). Voorbeeldje: iemand reageert niet als je hem groet. Dan vind je dat misschien onbeleefd. Later kom je erachter dat deze persoon doof is en opeens vind je het geen probleem meer. In wetenschap is dit niet anders, de context maakt vaak het verschil. Alles hangt met elkaar samen en één of meerdere wetenschappelijk(e) feit(jes) die jij kent, maakt nog niet één enkele waarheid.

Kortom, de waarheid vaststellen is zo makkelijk nog niet. En juist omdat die waarheid zo gebogen kan worden,moeten met name politici zich hier op géén enkele wijze mee bezig houden. Of het nou de waarheid vaststellen is of reguleren hoe die mening vastgesteld moet worden Daarnaast hebben we ook gewoon duidelijk een vrije meningsuiting. Ik ben niet van plan deze in te ruilen voor een vrije feitenuiting. Jij wel?